Kinderen te veel verwend
URSEM
- Ruim 100.000 kinderen in Nederland gaan gebukt onder 'problematische
verwenning'. Eén tot twee kinderen per klas hebben er last van. Het probleem
ligt vaak niet bij de kinderen, maar bij de ouders. Zij kunnen nog maar
moeilijk ‘nee’ zeggen. Vroeger was dit wel anders. Toen was ‘nee’ gewoon ‘nee’.
Waardoor kunnen ze tegenwoordig dan wel moeilijk ‘nee’ zeggen? Komt dit voort
uit schuldgevoel en / of tijdgebrek?
De wereld waarin opvoeding plaatsvindt is drastisch veranderd.
Dat is altijd zo geweest,omdat de wereld constant in beweging is. Tegenwoordig heeft iedereen een of meerdere
televisies, een computer of laptop, diverse soorten spelcomputers, etc. Voor
kinderen wordt dit steeds meer een gewoonte, het is allemaal normaal geworden.
Terwijl je vroeger geen (spel)computers had, ook werden er toen maar twee dagen
per week kinderprogramma’s uitgezonden. Kortom kinderen moesten zich toen meer
zelf vermaken. Nu kun je de hele week kinderprogramma’s kijken. Vooral de
behoefte aan sociaal contact wordt een ondergeschoven kind. Kinderen gaan
verminderd buiten spelen, wat enorm belangrijk is voor het ontwikkelen van
sociale vaardigheden.
De ouders die dan niet uit schuldgevoel of tijdgebrek, omdat in de huidige
maatschappij beide ouders werken, hun kinderen op deze manier verwennen, denken
hiermee de genegenheid van hun kinderen te winnen, maar zullen naar mijn mening
uiteindelijk bedrogen uitkomen. Deze egoïstische kinderen zullen steeds minder
respect hebben voor anderen en voor hun ouders, die hun zo verwennen. De ouders
van deze verwende kinderen worden op hun beurt weer ‘gepleased’, om hun zin te
krijgen. Deskundigen buigen zich hierover en zijn van mening dat je je kind
ook door te veelverwennen verwaarloost. Weliswaar op mentaal vlak, maar ook dat is
verwaarlozing
Opvoeden betekent dat er aandacht moet zijn voor de aan de basis
gelegen mogelijkheden en problemen, die horen bij het opgroeien als mens. Dat
betekent bijvoorbeeld veel aandachtom kinderen te leren grenzen te accepteren, impulsen te
beheersen; te ontdekken dat hun vrijheid beperkt wordt door die van een ander.
Een mooi voorbeeld is: ‘het uitgeven en omgaan met geld / budget, zonder
schulden te maken.’ Je moet niet alle aandacht richten op het leren van kleuren,
rekenen en klokkijken, want dat kan later op school ook wel. Je moet leren een
sociaal vaardig mens te worden, een mens tussen mensen. Verwennen, de overdaad
en de behoefte een kind gelukkig te zien, zijn gevaarlijke ingrediënten in een
opvoeding waar kinderen ook schaarste moeten leren om een motivatie tot
verbetering te ontwikkelen, frustraties moeten leren overwinnen en genieten van
iets wat komt in plaats van het nu al te hebben.
Ouders zijn de belangrijkste factor in het welzijn van hun
kinderen. Zij zijn de bodemvan het bestaan van hun kind en de opvoeders bij uitstek. Naast
de drie B’s voorverzorging: bad, bed
en brood, zijn er de
opvoedkundige regels, de drie R’s: rust, reinheid en
regelmaat. Maar deze lijken zo beperkt in wat we met en voor kinderen
kunnendoen. Inmiddels lijkt het wel zo, dat wat we ze aan kunnen
bieden welhaast grenzeloos is.
We kunnen nauwelijks kiezen uit het enorme
aanbod. Het gevolg is dat we kinderen danmaar zoveel mogelijk aanbieden. Dat hier het welzijn van
kinderen beslist niet altijddoor bevorderd wordt, vergeten we wel eens. Het oude spreekwoord
‘overdaadschaadt’, is geen loze kreet; gezegdes en spreekwoorden zijn
gebundelde volkswijshedendie de moeite van het overdenken waard
zijn.
Opvoeden
betekent dus ook durven beschermen, durven grenzen te stellen en durven niet te
verwennen.
Bo Sophie Maas
- Ruim 100.000 kinderen in Nederland gaan gebukt onder 'problematische
verwenning'. Eén tot twee kinderen per klas hebben er last van. Het probleem
ligt vaak niet bij de kinderen, maar bij de ouders. Zij kunnen nog maar
moeilijk ‘nee’ zeggen. Vroeger was dit wel anders. Toen was ‘nee’ gewoon ‘nee’.
Waardoor kunnen ze tegenwoordig dan wel moeilijk ‘nee’ zeggen? Komt dit voort
uit schuldgevoel en / of tijdgebrek?
De wereld waarin opvoeding plaatsvindt is drastisch veranderd.
Dat is altijd zo geweest,omdat de wereld constant in beweging is. Tegenwoordig heeft iedereen een of meerdere
televisies, een computer of laptop, diverse soorten spelcomputers, etc. Voor
kinderen wordt dit steeds meer een gewoonte, het is allemaal normaal geworden.
Terwijl je vroeger geen (spel)computers had, ook werden er toen maar twee dagen
per week kinderprogramma’s uitgezonden. Kortom kinderen moesten zich toen meer
zelf vermaken. Nu kun je de hele week kinderprogramma’s kijken. Vooral de
behoefte aan sociaal contact wordt een ondergeschoven kind. Kinderen gaan
verminderd buiten spelen, wat enorm belangrijk is voor het ontwikkelen van
sociale vaardigheden.
De ouders die dan niet uit schuldgevoel of tijdgebrek, omdat in de huidige
maatschappij beide ouders werken, hun kinderen op deze manier verwennen, denken
hiermee de genegenheid van hun kinderen te winnen, maar zullen naar mijn mening
uiteindelijk bedrogen uitkomen. Deze egoïstische kinderen zullen steeds minder
respect hebben voor anderen en voor hun ouders, die hun zo verwennen. De ouders
van deze verwende kinderen worden op hun beurt weer ‘gepleased’, om hun zin te
krijgen. Deskundigen buigen zich hierover en zijn van mening dat je je kind
ook door te veelverwennen verwaarloost. Weliswaar op mentaal vlak, maar ook dat is
verwaarlozing
Opvoeden betekent dat er aandacht moet zijn voor de aan de basis
gelegen mogelijkheden en problemen, die horen bij het opgroeien als mens. Dat
betekent bijvoorbeeld veel aandachtom kinderen te leren grenzen te accepteren, impulsen te
beheersen; te ontdekken dat hun vrijheid beperkt wordt door die van een ander.
Een mooi voorbeeld is: ‘het uitgeven en omgaan met geld / budget, zonder
schulden te maken.’ Je moet niet alle aandacht richten op het leren van kleuren,
rekenen en klokkijken, want dat kan later op school ook wel. Je moet leren een
sociaal vaardig mens te worden, een mens tussen mensen. Verwennen, de overdaad
en de behoefte een kind gelukkig te zien, zijn gevaarlijke ingrediënten in een
opvoeding waar kinderen ook schaarste moeten leren om een motivatie tot
verbetering te ontwikkelen, frustraties moeten leren overwinnen en genieten van
iets wat komt in plaats van het nu al te hebben.
Ouders zijn de belangrijkste factor in het welzijn van hun
kinderen. Zij zijn de bodemvan het bestaan van hun kind en de opvoeders bij uitstek. Naast
de drie B’s voorverzorging: bad, bed
en brood, zijn er de
opvoedkundige regels, de drie R’s: rust, reinheid en
regelmaat. Maar deze lijken zo beperkt in wat we met en voor kinderen
kunnendoen. Inmiddels lijkt het wel zo, dat wat we ze aan kunnen
bieden welhaast grenzeloos is.
We kunnen nauwelijks kiezen uit het enorme
aanbod. Het gevolg is dat we kinderen danmaar zoveel mogelijk aanbieden. Dat hier het welzijn van
kinderen beslist niet altijddoor bevorderd wordt, vergeten we wel eens. Het oude spreekwoord
‘overdaadschaadt’, is geen loze kreet; gezegdes en spreekwoorden zijn
gebundelde volkswijshedendie de moeite van het overdenken waard
zijn.
Opvoeden
betekent dus ook durven beschermen, durven grenzen te stellen en durven niet te
verwennen.
Bo Sophie Maas
