Bovenbeen blessure Kramer blijft een raadsel
Van uw verslaggever Joost Groenveld
Heerhugowaard- Het was wel even schrikken toen Sven Kramer op 21 oktober 2010 bekend maakte dat hij twee maanden niet ging rijden vanwege een ‘trainingsachterstand’. Maar toen Sven Kramer een maand later heeft besloten dat hij het hele seizoen niet meer in actie zou komen, schrokken de schaatsliefhebbers zich een hoedje. Hij kampte met een ernstige bovenbeen blessure.
Het was een verzuchting en een excuus tegelijk. Sven Kramer is pas vier maanden in de begeleidende handen van befaamd sportarts Peter Vergouwen. 'Ik ben pas sinds midden december met Kramer bezig', zei de arts dinsdag, toen hij voor het eerst iets zei over de geblesseerde schaatser uit Heerenveen.
Na vier maanden bezig te zijn geweest om een diagnose te stellen aan de sterkste schaatser van Nederland en dan nog niet weten wat er mis is? Het moet Vergouwen en zijn supervisor, chirurg Cees-Rein van den Hoogenband, wel een beetje ontmoedigen. Zij namen in december het werk over van Jaap Westbroek, de teamarts van TVM, de schaatsploeg waar Kramer zijn geld verdient.
Jaap Westbroek, de longarts die op de vraag of Kramer aan de NK afstanden van november had kunnen meedoen, laconiek antwoordde dat dit zeker mogelijk was geweest
'Hij had hier ook gewoon gewonnen op de 5 kilometer, als hij had meegedaan. Maar dan was dit seizoen voor Sven gewoon geen optie geweest’.
Dat was toen, dat was Westbroek. Daarvoor zat nog Hans van Kuijk, de teamarts wiens contract bij TVM niet werd verlengd. Daarna volgden Müller-Wohlfahrt, de Duitse wonderdokter, ongetwijfeld Wilco Peul, de herniaspecialist uit Den Haag, vervolgens Vergouwen en Van den Hoogenband senior.
Zij tasten allemaal in het duister over de mysterieuze bovenbeenblessure van Kramer. Het is de quadriceps zeiden ze in het begin, waarin een zenuw in de vierde streng niet goed functioneert.
Of is het toch de rug, de achilleshiel van de schaatsheld? In het olympisch seizoen ging hij 'hoger' zitten. Het was een teken dat de rug niet wilde meewerken. Kramer ging op kracht schaatsen, in plaats van op souplesse. Hij sloopte zijn eigen lichaam, zeggen ze nu. Hij ging tot het uiterste tegen Bob de Jong in Hamar omdat hij niet wilde verliezen, en ook in Heerenveen weigerde hij zich neer te leggen bij de eerste nederlaag tegen Bøkko.
In dat olympisch seizoen deed alles al pijn. Hij ramde er dwars doorheen. In april was het op. Toen hij een uitnodiging kreeg voor een optreden op de fiets, in Olympia's Ronde van Nederland, moest hij zeggen dat hij dat niet kon. Hij kon, op de keper beschouwd, helemaal niks meer.
Daarna trokken TVM en de staf een rookgordijn op. Het was lang onduidelijk of Kramer een mentaal probleem had. Wie kon zich dat bij deze veelvraat en liefhebber eigenlijk voorstellen? De seizoenstart werd opgeschoven en uiteindelijk, toen de waarheid over de onwillige bovenbeenspier boven kwam, werd de na-olympische winter definitief afgeschreven.
Kramer betrad in februari het ijs. Fit was hij allerminst. Ze wisten nog steeds niet wat hem mankeerde. Misschien dat rust zou helpen. Het moet een hel zijn geweest voor de sportjongen met de ADHD-trekjes.
In de vakantiestop tussen winter en lente trok hij met Remco Olde Heuvel en Ingmar Berga naar Mallorca. Fysio Bennink en krachttrainer McCarthy gingen mee.
De resultaten van de niet gemelde training moeten niet bemoedigend zijn geweest. Maandag moest Kramer, de man die meer MRI-scans dan finishfoto's van zich zag maken, weer naar het ziekenhuis.
Alweer een regulier onderzoek naar de aard van de mysterieuze blessure die Nederland Schaatsland terugvoert naar de jaren tachtig toen Hein Vergeer en Gerard Kemkers onder vergelijkbare omstandigheden de ijsbaan verlieten.
Heerhugowaard- Het was wel even schrikken toen Sven Kramer op 21 oktober 2010 bekend maakte dat hij twee maanden niet ging rijden vanwege een ‘trainingsachterstand’. Maar toen Sven Kramer een maand later heeft besloten dat hij het hele seizoen niet meer in actie zou komen, schrokken de schaatsliefhebbers zich een hoedje. Hij kampte met een ernstige bovenbeen blessure.
Het was een verzuchting en een excuus tegelijk. Sven Kramer is pas vier maanden in de begeleidende handen van befaamd sportarts Peter Vergouwen. 'Ik ben pas sinds midden december met Kramer bezig', zei de arts dinsdag, toen hij voor het eerst iets zei over de geblesseerde schaatser uit Heerenveen.
Na vier maanden bezig te zijn geweest om een diagnose te stellen aan de sterkste schaatser van Nederland en dan nog niet weten wat er mis is? Het moet Vergouwen en zijn supervisor, chirurg Cees-Rein van den Hoogenband, wel een beetje ontmoedigen. Zij namen in december het werk over van Jaap Westbroek, de teamarts van TVM, de schaatsploeg waar Kramer zijn geld verdient.
Jaap Westbroek, de longarts die op de vraag of Kramer aan de NK afstanden van november had kunnen meedoen, laconiek antwoordde dat dit zeker mogelijk was geweest
'Hij had hier ook gewoon gewonnen op de 5 kilometer, als hij had meegedaan. Maar dan was dit seizoen voor Sven gewoon geen optie geweest’.
Dat was toen, dat was Westbroek. Daarvoor zat nog Hans van Kuijk, de teamarts wiens contract bij TVM niet werd verlengd. Daarna volgden Müller-Wohlfahrt, de Duitse wonderdokter, ongetwijfeld Wilco Peul, de herniaspecialist uit Den Haag, vervolgens Vergouwen en Van den Hoogenband senior.
Zij tasten allemaal in het duister over de mysterieuze bovenbeenblessure van Kramer. Het is de quadriceps zeiden ze in het begin, waarin een zenuw in de vierde streng niet goed functioneert.
Of is het toch de rug, de achilleshiel van de schaatsheld? In het olympisch seizoen ging hij 'hoger' zitten. Het was een teken dat de rug niet wilde meewerken. Kramer ging op kracht schaatsen, in plaats van op souplesse. Hij sloopte zijn eigen lichaam, zeggen ze nu. Hij ging tot het uiterste tegen Bob de Jong in Hamar omdat hij niet wilde verliezen, en ook in Heerenveen weigerde hij zich neer te leggen bij de eerste nederlaag tegen Bøkko.
In dat olympisch seizoen deed alles al pijn. Hij ramde er dwars doorheen. In april was het op. Toen hij een uitnodiging kreeg voor een optreden op de fiets, in Olympia's Ronde van Nederland, moest hij zeggen dat hij dat niet kon. Hij kon, op de keper beschouwd, helemaal niks meer.
Daarna trokken TVM en de staf een rookgordijn op. Het was lang onduidelijk of Kramer een mentaal probleem had. Wie kon zich dat bij deze veelvraat en liefhebber eigenlijk voorstellen? De seizoenstart werd opgeschoven en uiteindelijk, toen de waarheid over de onwillige bovenbeenspier boven kwam, werd de na-olympische winter definitief afgeschreven.
Kramer betrad in februari het ijs. Fit was hij allerminst. Ze wisten nog steeds niet wat hem mankeerde. Misschien dat rust zou helpen. Het moet een hel zijn geweest voor de sportjongen met de ADHD-trekjes.
In de vakantiestop tussen winter en lente trok hij met Remco Olde Heuvel en Ingmar Berga naar Mallorca. Fysio Bennink en krachttrainer McCarthy gingen mee.
De resultaten van de niet gemelde training moeten niet bemoedigend zijn geweest. Maandag moest Kramer, de man die meer MRI-scans dan finishfoto's van zich zag maken, weer naar het ziekenhuis.
Alweer een regulier onderzoek naar de aard van de mysterieuze blessure die Nederland Schaatsland terugvoert naar de jaren tachtig toen Hein Vergeer en Gerard Kemkers onder vergelijkbare omstandigheden de ijsbaan verlieten.
